ما دو نوع امامت داریم که امتحانات هریک متفاوت است:

1.      امامت مفروضه: این امامت از ناحیه ربُّ العالمین فقط به معصومین (علیهم صلوات المصلّین) داده شده است.

لذا امامت، تنها برای معصومین(علیهم صلوات المصلّین) فرض شده و به عنوان مثال برای ابراهیم خلیل(علی نبیّنا و آله و علیه الصّلوة و السّلام) فرض نشده بود.

پروردگار عالم، امامان مفروضه را قبل از خلقت جسمانی تعیین کرده­ اند. هیچ­کدام از معصومین(علیهم صلوات المصلّین) نبودند که در رحم مادر صحبت نکرده باشند.

لذا این نوع امامت، از این جهت که فرض شده عندالله است، امامت مفروضه نامیده می­شود.

2.      امامت غیر مفروضه: امامتی است که فرض شده و واجب نیست، ولی آن­ها با رسیدن به شرایط مربوطه به امامت می­رسند.

برای امام غیرمفروض، شرط سنّی ملاک نیست، کما این که حضرت ابراهیم(علی نبیّنا و آله و علیه الصّلوة و السّلام) در سن بالا امام شدند. برای امام مفروضه هم به همین­ صورت است و سن مطرح نیست.

 پروردگار عالم امامت مفروضه را بر خودش فرض کرده است؛ چون اگر امام معصوم(علیه الصّلوة و السّلام) نبود، اصلاً شناخت پروردگار عالم میسور نبود و شناخت اصول دین به وجود نمی­آمد.