در مسئله کیفیّت امامت، بین ما شیعیان و اهل جماعت اختلاف است، ولی هم شیعه و هم سنّی قائلند که جامعه نیاز به امام دارد و امّتی بدون امام و ملّتی بدون پیشوا نخواهد بود.. . ما در باب حاکمیّت فرد بر جامعه معتقدیم که این حاکمیّت موقعی است که پدیده ای به نام عصمت در آن فرد وجود داشته باشد. اسلام ومکاتب الهی قائل به این هستند که این حاکمیّت فرد بر جامعه باید بوی الهی دهد وانتخاب او از ناحیه پروردگار عالم باشد .
در اصل این قضیه بین شیعه و اهل جماعت فرقی نیست و هر دو معتقد هستند که انبیاء از ناحیه خداهستند، امّا در فرع آن - البته فرع از نظر آن ها، چون ما شیعیان این را هم اصل می‌دانیم- یعنی جانشینان پیامبران، ما معتقدیم که آن ها نیز باید از طرف پروردگارعالم باشندکه اهل جماعت در همین نکته با ما اختلاف دارند .
البته در بحث انبیاءهم - که آن ها هم مثل ما قائل هستند که باید از ناحیه پروردگار عالم باشند - یک اختلاف اساسی داریم و آن این که آن‌ها قائلند که انبیاء را خدا فرستاده امّافرستادن آن ها از جانب خدا لزوماً به این معنا نیست که آن ها باید ویژگی های خیلی عالی داشته باشند که آن ویژگی‌ها، آن‌ها را نسبت به همه خلق برتری ببخشد. امّا ماقائل به این هستیم و آن ویژگی أعلی نسبت به ویژگی‌های دیگر را عصمت می‌دانیم. ولی آن‌ها قائل به عصمت انبیاء نیستند و اصل اختلاف ما با اهل جماعت همین جاست .
ما ادلّه عقلی و نقلی داریم که نبیّ، رسول و حتّی امام حتماً باید معصوم باشند .