|
|
پایگاه اطلاع رسانی یاوران امام مهدی
(عج)
www.emammahdy.com
پنجشنبه 14 فروردین 1404
اسرار مهدوی 34 / معنای طهارت از گناه
..طهر حقیقی، دور بودن از هر دنس و پلیدی است و هرچه عامل شود انسان از طهر حقیقی دور شود، نجس است...
قبله ایران، حضرت ثامن الحجج، آقا علی بن موسی الرّضا المرتضی(صلوات اللّه و سلامه علیه و علیه آلاف التّحیة والثّناء) می‌فرمایند: «الإمامُ مُطَهَّرٌ مِنَ الذُّنُوبِ» . وقتی امام از زلّات دور بود، طبیعی است از هر چه گناه است، طاهر می شود.
درحقیقت به چیزی «طُهر» می‌گویند که اجازه کوچکترین نجاستی در آن وجود نداشته باشد و در این صورت است که طاهر می‌شود. «مُطَهَّرٌ مِنَ الذُّنُوبِ» یعنی اصلاً هیچ چیزی که حتّی عامل نجاست جزئی هم باشد، در معصومین(علیهم صلوات المصلّین) نیست.
گناه، نجس است. نجس به چه معناست ؟ نجس یعنی آن پلیدی ای که دور شدن از حقیقت طهر - نه از ظاهر طهر - را به وجود بیاورد. ما یک ظاهر طهر داریم و یک حقیقت طهر. این هم که اصطلاحاً می‌گوییم: فلان شیء نجس شد یا نشد، برای این است که گاهی می‌بینید از حقیقت طهر دور شده است، امّا نجاست در آن غالب نیست؛ مثلاً اگر مقداری بول در آب کر بریزد، صورت ظاهر فقهی این است که نجس نیست، امّا در حقیقت نجس است.
طهر حقیقی، دور بودن از هر دنس و پلیدی است و هرچه عامل شود انسان از طهر حقیقی دور شود، نجس است. مثلاً خود بول پلیدی است و میکروب دارد، حال اگر در آب کر ریخته شود، صورت ظاهر نجس نیست امّا در حقیقت نجس است. نجس نیست از باب این که آب بر آن غالب است، نجس هست از باب این که «حَقیقةُ الشَّیء فِیهِ دَنَسٌ وَ هُوَ نَجس» - در این بحث باید تأمّل کرد -
پس امام «مُطَهَّرٌ مِنَ الذُّنُوبِ» است؛ یعنی نجاست و پلیدی ها ولو به ذرّه ای در او نیست.
حال، ذنب چیست؟ ذنب، حرکت فکر به سوی عمل در هر نوع خطایی است؛ یعنی تا در فکر باشد ذنب نیست، امّا همین که حرکت کرد ذنب می‌شود. لذا بین عرفا بحثی است که ذنب را به ذنب اوّلی، ثانوی و حقیقی تقسیم می‌کنند. آن‌چه که در دیدگاه مردم ذنب نیست، برای عصمت کامله، اولیاء و اصفیاء الهی ذنب است؛ چون همان طور که گفتیم در واقع ذنب حرکت است و آن‌ها حتّی این حرکت را هم ندارند.
ذنب در حقیقت مابین حرکت و عمل است؛ یعنی هم حرکت و هم عمل. منتها ما امروزه عمل را ذنب می گیریم و حرکت را محسوب نمی کنیم امّا امام حتّی آن حرکت را هم ندارد.
.
|
|
|
|