آیه «لا نُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ» دلالت بر این است که همه قرائت های انبیاء یکی است. قرائت آن‌ها قرائت توحیدی است. اصلاً این لفظ قرائت های مختلف که افرادی در زبانشان جاری کردند، کفر است.

فَهُوَمَعْصُومٌ مُؤَیَّدٌ مُوَفَّقٌ مُسدّدٌ"  

مُسدّدٌ » ازسدّ می آید. سدّ، استوار است. وقتی می‌گویند سدّ می‌زنند، یعنی مانعی ایجادمی کنند که هیچ چیزی نمی‌تواند از آن عبور کند. اگر آب روی سنگ بریزد، سنگ کم کم از بین می‌رود امّا استوار و قوی بودن باید از خصوصیّات سدّ باشد .
سدّ باید به گونه ای باشد که غیر از آن‌چه که تأیید می‌شود، از جایی چیز دیگری وارد نشود، یعنی ذنوب وارد نشود. آن‌قدر استوار است که هیچ موقع فواحش و ذنوب را نمی پذیرد و آن هابرگشت داده می شوند .
یعنی برای عصمت ارتعاشاتی قرار دادند که اصلاً گناه نمی‌تواند جلو بیاید و فکر خطا نمی‌تواندنزدیک شود؛ چون سدّ (استوار و قوی) است .
حضرت در ادامه می‌فرمایند: «قَدْ أَمِنَ مِنَ الْخَطَایَا» از هر گونه خطا در امان است .
وقتی سدّ زده شد، امنیّت هست. سدّ می‌زنند که هم از آب استفاده کنند، هم جلوی آب را بگیرند.خصوصیت دیگر سدّ این است که حتّی از لغزش هم در امان هست .
« قَدْ أَمِنَ مِنَ الْخَطَایَا وَ الزَّلَلِ وَ الْعِثَارِ». «عثر» یعنی اشتباهات در برداشت.آن ها حتّی در برداشت آیه و کلام پروردگارعالم هم اشتباه نمی‌کنند .
امروزه بیان می کنند: هرکسی می تواند به گونه ای ترجمانی از وحی داشته باشد که آن را به قرائت از دین تعبیر می کنند! ما اصلاً قرائات مختلف از دین نداریم و این ناشی از ذهن بشراست .
می‌فرمایند : « قَدْأَمِنَ مِنَ الْخَطَایَا وَ الزَّلَلِ وَ الْعِثَارِ»؛ یعنی این‌ها از خودشان قرائت ندارند و از این ‌که بخواهند اشتباه برداشت و بیان کنند، در امانند .
نمی توان گفت:رسول الله(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) از قرآن این‌طور قرائت دارند وامیرالمؤمنین(صلوات اللّه و سلامه علیه) یا وجود مقدّس سبط اکبر امام حسن(صلوات اللّه و سلامه علیه) و ... طور دیگری قرائت دارند. بلکه همه قرائت های معصومین(علیهم صلوات المصلّین) یکی است .
آیه « لانُفَرِّقُ بَیْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ»  دلالت بر این است که همه قرائت های انبیاء یکی است. قرائت آن‌ها قرائت توحیدی است. اصلاً این لفظ قرائت های مختلف که افرادی در زبانشان جاری کردند، کفر است .