باید بدانیم منظور از عصمت، فقط عصمت از گناه نیست - که البته آن هم حتماً باید باشد - بلکه منظور از عصمت، عصمت از خطاست که یک عدّه از اهل جماعت هم این عصمت از خطا را قبول دارند و بیان کرده­ اند.

همان­­طور که بیان شد آیه 113 سوره نساء، به عصمت انبیاء پرداخته است امّا ما نه تنها قائل به عصمت انبیاء هستیم، بلکه می­گوییم: هر کسی به شرط ایمان یک عصمت اوّلیه­ ای دارد. آیات 69 و 70 سوره نساء این مطلب را بیان می­کنند.

پروردگار عالم می­فرماید: «وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِکَ مَعَ الَّذینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ» آن­ها که خدا و رسول را اطاعت کنند، البته با کسانی که خدا به آن­ها لطف و عنایت کرده است، همراه می­شوند، «مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحینَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفیقا» که آن­ها انبیاء، صدّیقین، شهدا و صالحین هستند و رفیقانی نیکو می­باشند.

اگر این اطاعت به وجود بیاید، نعمتی که پروردگار عالم به انبیاء، صدّیقین، شهدا و صالحین می‌دهد، به این­ افراد نیز مرحمت می­کند و این از باب فضل و بخشش خداست «ذلِکَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ».

در انتهای آیه نیز می­فرماید: و علم ازلی خدا کفایت می‌کند، «وَ کَفى‏ بِاللَّهِ عَلیماً» نفرمود: «إنَّ اللّه عَلیمٌ حَکیم»، بلکه فرمود: «کَفى‏ بِاللَّهِ عَلیماً» یعنی برای خدا کفایت می‌کند که به آن­ها از آن علم ازلی خود، علم مرحمت کند.

پس باید بدانیم منظور از عصمت، فقط عصمت از گناه نیست - که البته آن هم حتماً باید باشد - بلکه منظور از عصمت، عصمت از خطاست که یک عدّه از اهل جماعت هم این عصمت از خطا را قبول دارند و بیان کرده ­اند.