می­گویند: امام آن کسی است که سرنوشت امّت را به عهده دارد ولو «کانَ فاسِقاً» باشد. همین که کسی سرنوشت امّت را به دست گرفته، امّت هم باید مطیع او باشند و دیگر او را به دست خدا بسپارند، اگر عذابی هست خدا می‌داند چه کند، ما چه کاره­ایم؟! ما فقط باید اطاعت ‌کنیم!

تمام فرقه­ های اهل­ جماعت از حشویه و اصحاب حدیث گرفته تا معتزله بر این عقیده اند که انجام هر کبیره و صغیره­ای برای امام جایز است. همان­طور که گفتیم معتزله ارتکاب کبیره را در مورد انبیاء قبول ندارند امّا برای امام جایز می­دانند.

اصلاً امام از دیدگاه اهل جماعت یعنی کسی که حاکم بر سرنوشت امّت اسلامی است. از دیدگاه آن­ها، هم شاه، امام و اولی الامر بود و اطاعتش بر همه واجب بود، هم حضرت امام العارفین(اعلی اللّه مقامه الشّریف)‌، آن مؤسّس انقلاب، امام بود و هم رهبر بزرگوار امام است. یعنی این­ها هیچ فرقی بین امام(اعلی اللّه مقامه الشّریف)‌ و شاه و همین­طور رهبر نمی‌دانند.

می­گویند: امام آن کسی است که سرنوشت امّت را به عهده دارد ولو «کانَ فاسِقاً» باشد. همین که کسی سرنوشت امّت را به دست گرفته، امّت هم باید مطیع او باشند و دیگر او را به دست خدا بسپارند، اگر عذابی هست خدا می‌داند چه کند، ما چه کاره­ایم؟! ما فقط باید اطاعت ‌کنیم!

الآن در کشورهای عربی همین­طور است و خود این اعتقاد، سبب خمودگی آن­ها شده است. امام(اعلی اللّه مقامه الشّریف) می­فرمودند: اگر همه مسلمان­ها هر کدام فقط یک سطل آب بریزند، اسرائیل را آب می‌برد، اصلاً لازم نیست کار دیگری کنند - این تعبیر امام(اعلی اللّه مقامه الشّریف)‌ را می­توانید در صحیفه ببینید - امّا چرا این کار را نمی‌کنند؟ چون پیشوایا­نشان می‌گویند: خیر، حتّی علیه اسرائیل راهپیمایی هم نباید بکنید. وقتی غزّه را زدند، مفتی عربستان فتوا داد که راهپیمایی حرام است، آن­ها هم گفتند: چشم. امامی با آن طرز فکر، امّتی این­گونه را هم تحویل جامعه می‌دهد.

پس انجام هر کبیره و صغیره­ ا ی را برای امام جایز می‌شمرند و تنها چیزی که برای امام معتقدند و راجع به آن متّفق­ القول هستند، این است که ارتکاب کبیره از سوی امام، امامت او را فاسد می‌کند، امّا تا جانشین او تعیین نشده، اطاعت از او واجب است! ما باید اطاعت کنیم، حالا فاسد است که باشد!