پروردگار عالم  می‌فرماید: «وَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَیْکَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ» ما هم کتاب و هم حکمت به تو دادیم.

لذا حکمت فقط برای معصوم است. ما حکیم کم داریم. البته متأسّفانه در باب تعارف به خیلی­ها حکیم می­گویند که شاید فقط عالِم هستند. البته عالم هم کم داریم. با سواد زیاد داریم امّا عالمی که تا می‌گوید «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ» به علم خدا اتّصال یابد و دائم مطالب به او برسد و مدام درّهایی به قلب او بریزد و او هم به زبان جاری کند، خیلی کم داریم. باسواد داریم که سواد هم سیاهی است و باسواد یعنی کسی که تنها کتاب خوانده است، امّا دلیل نمی­شود که عالِم هم باشد. حکیم هم که دیگر نادر است.

پروردگار عالم می‌فرماید: ما به تو کتاب و حکمت دادیم. هر کس حکیم شد، از عصمت برخوردار است، کیّس است، از همه چیز آگاه است، فتنه­ شناس است و در فتنه­ ها افراد را می­شناسد

بعضی از علمای ما هم فقط عالمند، امّا حکیم نیستند. لذا در مواقع فتن زیرک نیستند و نمی­توانند فتنه­ها را شناسایی کنند؛ چون حکیم به معنای حقیقی نیستند.

پروردگار عالم می‌فرماید: «وَ أَنْزَلَ اللَّهُ عَلَیْکَ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَةَ» خود حکمت تیزبینی می‌آورد و برای انسان عصمت دارد.

حکیمان عالم هم بسیار دلسوز مردم هستند. پیغمبر اکرم(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) هم این­گونه بودند، از باطن همه آگاه بودند، امّا مدام می‌گفتند: بگذار یک طوری او را هم به این سمت بکشم، تا این ­که پروردگار عالم صدایش درآمد و فرمود: «لَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ أَلاَّ یَکُونُوا مُؤْمِنینَ»این­ها ایمان نمی‌آورند، چرا تو مدام می‌خواهی خودت را به هلاکت بیندازی؟! این­ها ایمان حقیقی ندارند و هیچ­وقت مؤمن نمی‌شوند.