یک سؤال مطرح می­شود و آن این که تمام این آیاتی که خواندیم مخصوص انبیاء بود، در حالی که در مباحث گذشته بیان شد: اصل الاصول امامت است و تا امام نباشد انسان نه خدایی می‌شناسد، نه معادی، نه نبوّتی و اصلاً هیچ چیز را نمی­تواند بشناسد. حال از کجا بدانیم که امام نیز معصوم است؟ هر چه تا به حال بیان شد مربوط به انبیائی چون نوح، ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب، الیسع و ... (علی نبیّنا و آله و علیهم الصّلوة و السّلام) بود و اصلاً بحث در مورد عصمت انبیاء بود، پس امامت چه می­شود؟ طبق آیه ­ای که از سوره نساء خواندیم، بیان می‌شود: هر کس که از خدا و رسول اطاعت کند، می‌تواند همراه افرادی باشد که به آن­­ها نعمت داده شده است «مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحینَ». حالا امام که یک مرحله برتری هم دارد - این جواب کوتاه سؤال است - جواب علمی و تفصیلی آن این است که قرآن کریم و مجید الهی بیان می‌فرماید: «لا یَمَسُّهُ إِلاَّ الْمطهّرونَ»به قرآن دست نمی­یابند إلّا کسانی که طاهر هستند. منظور از «مسّ» دست­یابی است، نه فقط دست زدن به آن. خود قرآن هم بیان کرده است که منظور از مطهّرون، اهل بیت(علیهم صلوات المصلّین) هستند که این آیه در شأن آن­ها نازل شده است: «إِنَّما یُریدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً». از طرفی بنای بر این هست که همیشه از قرآن بهره بگیریم. علّت این­ که قرآن فرمود: «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ»این است که باید از تحریف دور بماند و برای همیشه جاودان باشد و طبق آیاتی هم که از سوره انعام خوانده شد، این کتاب با کتاب­های دیگر یکسان می‌شود؛ چون بیان شد: آنچه که حنیف آورده بود، ما هم آوردیم. از طرف دیگر قرآن نیاز به تبیین، تفسیر و تأویل دارد. دلیل آن هم این است که شما قرآن را باز می‌کنید، مثلاً به این آیه می­رسید که می­فرماید: «وَ قالَ الشَّیْطانُ لَمَّا قُضِیَ الْأَمْرُ إِنَّ اللَّهَ وَعَدَکُمْ وَعْدَ الْحَقِّ وَ وَعَدْتُکُمْ فَأَخْلَفْتُکُمْ وَ ما کانَ لِیَ عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطانٍ إِلاَّ أَنْ دَعَوْتُکُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لی‏ فَلا تَلُومُونی‏ وَ لُومُوا أَنْفُسَکُمْ ما أَنَا بِمُصْرِخِکُمْ وَ ما أَنْتُمْ بِمُصْرِخِیَّ إِنِّی کَفَرْتُ بِما أَشْرَکْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ إِنَّ الظَّالِمینَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ»فردای قیامت انسان و شیطان روبروی هم قرار می­گیرند، حکم که به پایان می‌رسد، در آن حال شیطان می‌گوید: خدا به حقّ و راستی به شما وعده داد و من به خلاف حقیقت به شما وعده دادم، شما می‌دانید من بر شما مسلّط نشدم، من فقط شما را دعوت کردم، شما هم اجابت کردید، پس بیهوده حرف نزنید، چرا مرا ملامت می‌کنید؟! مرا ملامت نکنید، نفس خودتان را ملامت کنید، امروز نه شما فریادرس من هستید و نه من فریادرس شما، من به شرکی که شما داشتید معتقد نیستم و در نهایت هم می­گوید: برای ظالمین عذاب دردناک است. یعنی تازه می‌گوید: شما خودتان ظالم هستید! سؤال: اولاً شیطان کجاست؟ ثانیاً دعوت شیطان چگونه است؟ چه کسی می‌تواند این را توضیح دهد؟ آیا جز خود پیغمبر و ائمّه(علیهم صلوات المصلّین) کسی می‌تواند بیان کند؟ ما شیطانی نمی‌بینیم، پس باید بیان شود که شیطان چیست و این را تنها معصوم(علیه الصّلوة و السّلام) بیان کرده است. یا در سوره ناس بیان می­شود: «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ مَلِکِ النَّاسِ إِلهِ النَّاس مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ» در این­جا لفظ شیطان هم نیست، اصلاً «الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ» چه کسی است؟ این«مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاس» چیست؟ باز هم این را باید معصوم(علیه الصّلوة و السّلام) بیان کند؛ چون به علم خدا متّصل است. یا در بحث حروف مقطّعه، معنی «الم»، «الر» و ... چیست؟ چه کسی این معانی را می‌داند؟ معصوم(علیه الصّلوة و السّلام). یا پروردگار عالم در سوره کهف مطالبی در مورد اصحاب کهف بیان می­فرماید یا در احسن­القصص، یعنی سوره یوسف، داستان حضرت یوسف(علی نبیّنا و آله و علیه الصّلوة و السّلام) مطرح می­شود امّا گذرا از آن­ها رد می‌شود، چه کسی این­ها را شرح داده است؟ امام شرح داده و گفته که داستان آن­ها این­طور بوده است. پس کسی جز معصوم(علیه الصّلوة و السّلام) این‌ها را نمی‌داند. «مَنْ کانَ فی‏ هذِهِ أَعْمى‏ فَهُوَ فِی الْآخِرَةِ أَعْمی»، آیا معنی این آیه این است که هر کس در این دنیا کور است، کور مادرزاد دنیا آمد یا بر اثر حادثه­ای در این دنیا کور شد، در آخرت کور است؟! چه کسی معنی آن را می­فهمد؟ این آیه چه می­خواهد بگوید؟ چه کسی می‌تواند این را بیان کند؟ تنها معصوم(علیه الصّلوة و السّلام) است که می­تواند. یا حضرت عیسی(علی نبیّنا و آله و علیه الصّلوة و السّلام) در سوره مریم می‌گوید: «السَّلامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدْتُ وَ یَوْمَ أَمُوتُ وَ یَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا». منظور حضرت چیست که می­گوید: سلام بر من روزی که ولادت یافتم و آن روزی که می‌میرم و روزی که حیّ مبعوث می‌شوم؟ سلام بر من یعنی چه؟! معصوم(علیه الصّلوة و السّلام) می‌داند. پس ما این‌ها را نمی‌فهمیم و کسی که مطهّر است باید برای ما بیان کند. مطهّر هم یعنی کسی که معصوم و امام است. لذا چون این قرآن بناست همیشه جاویدان بماند و فقط مخصوص یک زمان هم نباشد، امام باید آن را تبیین کند.