و اما اگر صفر کردن بودجه سه ماهه صدا و سیما آنگونه که شواهد نشان می‌دهد، درپی اعتراض دولت به سریال گاندو باشد، باید گفت؛
۱- بودجه کشور، ملک شخصی و دارایی خصوصی دولت نیست که به هرکس و هرجا میلشان بود بدهند و از هرکس و هرجا که باب میلشان نبود دریغ بورزند!
۲- وظیفه دولت توزیع بودجه است آنهم نه به میل و اراده خود، بلکه براساس لایحه بودجه که به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده باشد. دقیقاً شبیه وظیفه‌ای که یک کارمند بانک در پرداخت حقوق حواله شده فلان شرکت یا اداره برعهده دارد و حق ندارد حقوق ماهیانه کسی را که به هر علت از او دلخور است، پرداخت نکند!
۳- اقدام اخیر دولت به این نگرانی دامن می‌زند که مبادا در موارد دیگری نیز که از نگاه مردم پنهان مانده است، بیت‌المال را برای اهداف حزبی و گروهی خویش هزینه کرده باشند؟! نمونه‌هایی نظیر حقوق‌های نجومی و تائید و تکذیب‌های آن! سوء‌استفاده کلان از صندوق ذخیره فرهنگیان که بعد از افشای آن اعلام کردند «سوء‌استفاده نیست، بدهی معوق است»! و...
۴- ماجرای یاد شده بار دیگر و برای چندمین‌بار نشان داد که صدا و سیما باید بودجه مستقل داشته باشد و نمی‌توان و نباید بودجه این سازمان سرنوشت‌ساز در اختیار دولت باقی بماند.
۵- و بالاخره خدای مهربان، حکیم ابوالقاسم فردوسی را رحمت کند و روح آن شاعر بلند آوازه را از بعضی‌ها نرنجاند که نیم بیت عالمانه «توانا بود هر که دانا بود» آن حکیم را به «توانا بود هرکه با ما بود»! تغییر می‌دهند!