به گزارش خبرگزاری فارس از اراک، با ابلاغ سیاست‌های کلی اصل ۴۴ قانون اساسی در سال ۸۴، واگذاری شرکت هپکو به بخش خصوصی در دستور کار قرار گرفت.
در سال 1385 و درست زمانی که شرکت هپکو در بین یکی از 100 شرکت برتر ایران از نظر تولید و سوددهی قرار داشت، ارزیابی‌های اولیه، قیمت و شرایط هپکو بررسی و بیش از 60 درصد سهام آن به قیمت 705 میلیارد ریال به شرکت واگن‌سازی کوثر و فردی به نام آقای عطاریان واگذار شد که وی از مجموع قیمت تعیین شده 25 درصد را به صورت نقدی پرداخت کرد که آن را نیز از بانک پارسیان تسهیلات اخذ کرد.
بر اساس شنیده‌ها بر اساس مشکلاتی که مدیرعامل وقت شرکت هپکو داشت و ناتوایی در انجام تعهدات در سال 1391 دستور دولت وقت به بازپس‌گیری شرکت هپکو از عطاریان اولین سهامدار شرکت هپکو صادر و در مقابل دستور واگذاری این شرکت به بنیاد تعاونی وزارت دفاع ابلاغ شد، اما متاسفانه با روی کار آمدن دولت جدید و آقای پورحسینی رئیس قبلی سازمان خصوصی سازی این مصوبات به بایگانی رفت و هیچگاه اجرائی نشد و در مقابل آقای عطاریان حفظ و با قدرت بیشتر شرکت هپکو را تا نابودی بیشتر پیش برد.
طی سال‌های 1392 و 1393 مدیرعامل وقت شرکت هپکوی اراک از تخلفات عطاریان و زیرمجموعه وی پرده برداشت و حقایق شرکت را عنوان کرد، اما استاندار وقت به دلایلی حاضر نبود مانع سیاست‌های نابودکننده عطاریان و زیر مجموعه اش در شرکت هپکو شود و بعد از آن اعتراضات کارگری به دلایل مختلف از جمله معوقات حقوقی درون شرکت هپکو شدت گرفت.
با واگذاری این شرکت به بخش خصوصی و عدم اهلیت سهامدار کم کم مشکلات یکی پس از دیگری ظهور و بروز کردند که بعد از آن با فشارهای بسیار فسخ قرارداد با عطاریان انجام و هپکو به شرکت هیدرو اطلس به مبلغ نقدی 10 میلیون تومان واگذار شد.
در سال 95 و بعد از اینکه عطاریان شرکت را تا حد ممکن به نابودی کشانده بود، با تصمیم سازمان خصوصی سازی 60/72 درصد سهام شرکت هپکو به قیمت 2،160 میلیارد ریال( 10 میلیون تومان نقد و اقساط 6 ساله) به شرکت هیدرواطلس سازنده جرثقیل‌های هیدرولیک واگذار شد.
واگذاری این مجموعه تولیدی بزرگ به شرکت هیدرواطلس نیز نه تنها مشکلات را برطرف نکرد، بلکه بر مشکلات آن افزود به طوری که از سال 95 تاکنون کارگران این ابرصنعت بارها و بارها نسبت به عدم دریافت حقوق، نبود برنامه برای تولید و خطر نابودی آن دست به اعتراض زدند که بعضی از اعتراضات نیز به درگیری کشیده شد.
طی روزهای اخیر مسائل شرکت هپکو و وضعیت کارگران این مجموعه صنعتی به دلیل اعتراضات پی در پی کارگران توجه رسانه ها و افکار عمومی را به خود جلب کرد به طوری که رئیس جمهور روز جاری دستور به بررسی فسخ قرارداد این شرکت با سهامدار فعلی و تعیین تکلیف سهامدار جدید را صادر کرد که قرار است فردا این موضوع در جلسه ویژه ای با حضور وزیران سه وزارتخانه مورد بررسی قرار گیرد.
خبرنگار فارس به منظور بررسی درخواست های کارگران و شنیدن صدای آنها در بین کارگران حضور یافته و با تعدادی از آنان به گفت وگو نشست که در ادامه می خوانید، لازم به یادآوری است که به خواسته کارگران نام آنها به صورت مستعار منتشر می شود.
کاهش تولید از 2145 دستگاه به 40 دستگاه
یکی از کارگران با 15 سال سابقه کار در این ابرصنعت به خبرنگار فارس در اراک می گوید: شرکت هپکو در زمان واگذاری 2 هزار و 145 دستگاه در سال تولید و روانه بازار می کرد، که این میزان در سال گذشته به ۴۰ دستگاه کاهش یافت.
حسینی افزود: متاسفانه در سال جاری نیز این شرکت هیچگونه تولیدی نداشته است، که به دلیل نبود تولید کارگران نیز حقوق و دستمزدی دریافت نکرده اند.
وی تصریح کرد: کارگران هپکو طی سال های اخیر مشکلات بسیاری را پشت سر گذاشتند، زندگی بسیاری از آنها به دلیل مسائل معیشتی از هم پاشیده شده و نابود شده است.
این کارگر ادامه داد: کارگران ضعیف ترین قشر جامعه هستند، به دلیل وضعیت سخت اقتصادی بسیاری از آنان مستاجر هستند که عدم دریافت حقوق مشکلاتی بسیاری را در حوزه مسکن برای آنها رقم زده است.
حسینی گفت: نزدیک فصل بازگشایی مدارس است و فرزندان ما دفتر و کتاب و کیف و کفش می خواهند، تغذیه مناسب می خواهند، سرویس مدرسه می خواهند با کمک حقوق نیازهای آنان را برآورده کنیم.
وی تصریح کرد: انتظار داریم مسوولان خود را یک روز به جای ما بگذارند، چقدر می توانند شرمندگی در برابر زن و بچه ها را تحمل کنند.
مُسکن ها هم از شدت درد ما نیاز به مُسکن دارند
یکی دیگر از کارگران نیز گفت: به دلیل مشکلات اقتصادی دچار مشکلات روحی و روانی شده و کنترل اعصاب خود را از دست داده ام، خانواده ام همیشه در استرس قسط و قرض و کرایه خانه هستند، چرا کسی به داد ما نمی رسد.
میلادی افزود: چندین سال است ما مشکلات این کارخانه را فریاد می زنیم، مسوولان بهتر از ما مشکلات هپکو را می دانند، اما هربار با مُسکنی دردهای کارگران را آرام می کنند، اما بدانند دیگر مُسکن ها هم از شدت درد ما نیاز به مُسکن دارند.
وی تصریح کرد: واگذاری شرکت هپکو به بخش خصوصی گل صنعت استان را در اوج شکفتن و زیبایی پرپر کرد، واگذاری رانتی و توصیه ای بزرگ ترین واحد صنعتی خاورمیانه به سهامدار اولی و بعد از آن شرکت هیدرواطلس؛ هپکو و کارگران آن را نابود کرد.
این کارگر افزود: کارگران هپکو خواسته ای جز تعیین سهامدار با اهلیت و کسی که دلش برای انقلاب و صنعت و بیت المال بسوزد ندارند، خواسته ما به هیچ عنوان سیاسی نیست، درخواست ما زنده ماندن صنعتی است که زمانی افتخار ایران بود و شرکت های بزرگ دنیا به آن رشک می ورزیدند.
شب ها نانی برای خوردن و زمستان ها لباسی برای پوشیدن نداریممیلادی با بیان اینکه امسال میزان تولید در هپکو به صفر رسیده است، ادامه داد: سال ۸۶ فروش محصولات هپکو بیش از ۲۶۰ میلیارد تومان و سود آن ۲۴ میلیارد تومان بود، اما امروز بدهی آن چندین هزار میلیارد است.
کریمی یکی دیگر از کارگران شرکت هپکو نیز با بیان اینکه سهامداران هپکو به بهانه نقدینگی وام های چندین میلیاردی از دولت طلب کرده و در مقابل هیچ کاری برای رونق تولید انجام ندادند، گفت: شرکت هپکو که زمانی سودهای میلیاردی داشت و 3 هزار کارگر را نان می داد، امروز کمتر از 900 کارگر داشته که در پرداخت حقوق آنها عاجز مانده است.
وی افزود: رانت بازی و واگذاری هپکو به افراد نااهل که خود بدهی های هنگفت مالی به بانک ها دارند، حمایت دولت از آنها به عناوین مختلف، نشنیدن صدای کارگران شرایطی را برای نیروی انسانی این مجموعه تولیدی رقم زده که خانواده های آنان از هم پاشیده و بسیاری نیز دچار مشکلات آسیب های اجتماعی شده اند.
کارگر شرکت هپکو با اشاره به اعتراض های اخیر کارگران گفت: درد شرکت هپکو مدیرعامل و تعیین آن نیست، زیرا تا زمانی که سهامدار شرکت برنامه و قصد و نیتی برای تولید ندارند مدیرعامل اختیاری از خود ندارد، خواسته کارگران تعیین سهامداری دلسوز، اهلیت دار و با برنامه است که فارغ از نگاه های تجاری بتواند هپکو را از سکته قلبی نجات دهد.
وی بیان داشت: متاسفانه گویا گوش شنوایی برای شنیدن حرف کارگران نیست، کارگری که شب نانی برای خوردن ندارد، زمستان لباس گرمی برای پوشیدن ندارد و تابستان جایی برای سکونت؛ می خواهد نان از دسترنج خود به خانه ببرد نه تسهیلات بانکی، تا کی باید با آمدن و رفتن این مدیرعامل آن مدیرعامل حقوق معوقه خود را از محل تسهیلات بانکی بگیریم و شاهد مرگ هپکو به دلیل بی تدبیری مسوولان باشیم.
کریمی خاطرنشان کرد: ما خواسته خود را به هفت زبان زنده دنیا نوشتیم، پلاکارد کرده و اعلام کردیم خواسته ما تعیین سهامدار است، اما مسوولان گمان می کنند با تعیین مدیرعامل می توانند ما را ساکت کنند.
وی اظهار کرد: برخی از همکاران من بیمار سرطانی دارند، اکثر آنها مستاجر هستند، تعدادی از آنها قسط بانکی دارند که عدم پرداخت حقوق باعث درگیری های هر روز خانوادگی آنان شده، مسوولان می دانند خصوصی سازی هپکو زندگی چند کارگر را از هم پاشیده است، می دانند کارگر جوانی که توانست معیشت خانه را تامین کند امروز به خاطر مهریه در زندان است، می دانند کارگری به دلیل فشارهای اقتصادی معتاد و حتی بیمار عصبی شده، می دانند برای یک نان کارت ملی هم ندارند گرو بگذارند؟
عواقب رانت بازی در واگذاری شرکت هپکو امروز خود را نشان می دهد
عضو شورای اسلامی کار شرکت هپکو نیز کاهش و توقف تولید و اشتغال هپکو را از مشکلات این روزهای هپکو دانست و گفت: قلب پر افتخارترین صنعت کشور امروز از طپش ایستاده است و تنها طبیبی حاذق می تواند آن را مرگ و نابودی نجات دهد.
ابوالفضل رنجبر افزود: متاسفانه عواقب رانت بازی در واگذاری شرکت هپکو امروز خود را نشان می دهد و اگر به صورت جدی فکری به حال نشود، چه بسا فردا دیر خواهد بود.
وی تصریح کرد: هپکو عظیم ترین واحد تولید کننده ماشین آلات راهسازی است، عظمت و تجهیزات آن زمانی تعجب بزرگ ترین شرکت های دنیا را بر انگیخته بود، بسیاری از کارخانجات صاحب نام جهان در برخی موارد در برابر دانش بومی شرکت هپکو سر تعطیم فرود می آوردند اما امروز خصوصی سازی اشتباه موجب شده کارگران این شرکت در برابر زن و فرزند خود سرکشسته شوند.
عضو شورای اسلامی کار شرکت هپکو گفت: داعیه‌دار بزرگ‌ترین کارخانه تولید ماشین‌آلات خاورمیانه که قبل دارای ارزش صدها میلیاردی بود، با استفاده از رانت 10 میلیون تومان نقد به سهامدار فعلی واگذار و به ورطه نابودی کشیده شد.
رنجبر افزود: قرار بود با واگذاری ساخت ۳۰۰۰ دستگاه به هپکو مشکلات موجود برطرف و خط تولید دوباره رونق بگیرد، اما مصوبه سه وزیر هیچگاه عملیاتی نشد و تلاشی برای اجرایی شدن آن نیز صورت نگرفت.
وی با بیان اینکه مافیای واردات ماشین‌آلات راهسازی از یک سو و نبود انگیزه‌ای برای احیاء مجدد هپکو و بیکاری صبر کارگران را لبریز کرده است، افزود: مهم‌ترین خواسته‌های کارگران شرکت هپکو تعیین تکلیف سهامدار است و امیدواریم این مهم در نشست فردا محقق شود.
عضو شورای اسلامی کار شرکت هپکو ادامه داد: به عنوان نماینده شرمنده کارگرانی هستم که علاوه بر بی پولی و بیکاری در اعتراض به احقاق حقشان کتک خورده و درد انگ و تهمت را تحمل کردند، در حالی که خواسته آنان کاملا صنفی و صدایشان زنده ماندن هپکو بود.
عطاریان مورد حمایت زنگنه بود
نماینده مردم اراک، کمیجان و خنداب در مجلس شورای اسلامی نیز گفت: رانت خواری و واگذاری شرکت های بزرگ به افراد بانفوذ و زد و بندها در خصوصی سازی، امروز شرکت های بزرگ را یکی پس از دیگری به مرگ و نیستی کشانده است.
علی اکبر کریمی افزود: قرار بود با واگذاری شرکت ها به بخش خصوصی شاهد رونق هرچه بیشتر آنها باشیم، اما نه تنها این اتفاق رخ نداد بلکه بیت المال نیز به روش های مختلف به غارت رفت.
وی خاطرنشان کرد: واگذاری هپکو به عطاریان با استفاده از حمایت زنگنه و عدم برخورد با وی با وجود اقداماتی که انجام داده است، جای بسی سوال است.
نماینده مردم اراک، کمیجان و خنداب در مجلس تصریح کرد: سرمایه شرکت هپکو در سال ۹۲ از ۳۹۷ میلیون و ۸۰۰ هزار ریال به واسطه تجدید ارزیابی دارایی ها به بالای 2 میلیارد تومان رسید و جالب تر آنکه همین اتفاق هم در دوره سهامدار فعلی صورت گرفت و سرمایه شرکت از 2 میلیارد و ۳۳۶ میلیون تومان به ۲۱۱ میلیارد تومان رسید در حالی که هیچ تولیدی در این مدت صورت نگرفت.
کریمی گفت: تخلفات بسیاری در هپکو صورت گرفته که باید تک به تک بررسی شود، پیشنهاد بازگشت هپکو به دولت مطرح شده و باید ببینم فردا در جلسه سه وزیر چه اتفاقی رقم می خورد.