🌻 *امام حسن مجتبی (ع) اجابت دعای چه کسی را ضمانت کردند؟* 🌻
آیت الله قرهی (مد ظله العالی) :
📍
یک دلیل را صاحب نیمه این ماه حضرت امام حسن مجتبی(صلوات اللّه و سلامه علیه) این‌گونه بیان می فرمایند: «أَنَا الضَّامِنُ لِمَنْ لَمْ یَهْجُسْ فِی قَلْبِهِ إِلَّا الرِّضَا أَنْ یَدْعُوَ اللَّهَ، فَیُسْتَجَابَ لَه»
تعبیر عجیب، عالی، کلیدی، راه گشا و اثرگذاری برای اجابت است. چه کسی می‌فرماید: «أَنَا الضَّامِنُ»؟ حجّت خدا، قرآن ناطق، دعای مطلق - این را بدانید معصوم هم قرآن ناطق است، هم دعای مطلق. - می فرمایند: من ضامنم برای آن کسی که در قلبش جز خشنودی خدا خطور نکند که دعایش مستجاب شود.
📍
چون عرض کردیم اسّ و اساس قلب است. می دانید صورت ظاهر در بدن هم قلب خون را پمپاژ می کند و اگر قلب نباشد، اعضاء و جوارح دیگر موجودیّت ندارند.
📍
اتّفاقاً وقتی روایات شریفه هم می خواهند در تمثیل بیان کنند که انسان الهی شود، همین را بیان می‌کنند، می‌گویند: « الْقَلْبُ حَرَمُ اللَّه »این قلب حرم الهی است. پس قلب اثر دارد. لذا این‌جا هم عنوان قلب بیان می شود.
📍
می فرمایند: «أَنَا الضَّامِنُ لِمَنْ لَمْ یَهْجُسْ فِی قَلْبِهِ إِلَّا الرِّضَا أَنْ یَدْعُوَ اللَّهَ، فَیُسْتَجَابَ لَه» کسی که در قلبش جز خوشنودی خدا خطور نکند؛ یعنی برای قلبی که دعا میکند، نه به صورت ظاهر لسان.
📍
این‌جا یک نکته‌ای معلوم میشود که باز نکته من النکات است و آن این که دعایی، دعاست و روح اجابت در اوست که از قلب باشد، نه از زبان. لذا چنین دعایی از قلب بیرون می آید و به زبان جاری می شود امّا دعایی که فقط زبانی باشد و قلبی نباشد، اثر ندارد.
📍
این که فرمودند: در قلبش جز رضای پروردگار عالم چیزی خطور پیدا نکند؛ یعنی در اعمال و کردارش رضای خدا را ببیند.این مطلب را که می خواهم بگویم البته به این معنی نیست که انسان هادی نداشته باشد، خیر. انسان حتماً باید دنبال هادی الهی برود و حتماً دستش را در دست هادی الهی بگذارد که به انحراف نیافتد امّا داریم که حتّی اگر کسی برای رضای الهی کاری کرد امّا اشتباه کرد و بلد نبود، این چون از باب رضای خدا بوده، تنبیه آن‌چنانی ندارد. البته اگر بداند بدون امام جلو برود، خراب میشود و آن بحثش جداست.
📍
لذا یک دلیل « قَدْ أَخْرَسَهُ »، قلب است. این روایت را عرض کردم که این را بگویم، چون قلب، قلب نیست و در این قلب رضای الهی نیست. پس یعنی قلبی، قلب است که رضای ذوالجلال والاکرام را انسان درون این قلب ببیند و محسوس و ملموس باشد. این می شود قلب الهی. این که بیان می فرمایند « بِلِسَانٍ قَدْ أَخْرَسَهُ » این لسانی که لال است، دهان دارد، زبان دارد امّا لال است یعنی آن دعایی که در آن اجابت نیست. بیان کردیم: اجابت دعا تضمین شده است؛ یعنی هرجا دعا بود یقین بدان اجابت هم هست؛ پس معلوم میشود این دعا، دعا نیست، این‌جا لال هستی گرچه صورت ظاهر زبان و دهان هم داری.
📍
پس روح دعا اجابت است و قالب و کالبد دعا، خود ظاهر دعاست. و ثمره این اجابت و دعا این است که اثر بگذارد. حالا این کجا به وجود می آید؟ حضرت می فرمایند: در قلبی که جز رضای پروردگارعالم در او چیزی خطور نکند. امام مجتبی می فرمایند من ضامن میشوم که چنین کسی تا خدا را خواند، دعایش مستجاب شود «أَنَا الضَّامِنُ لِمَنْ لَمْ یَهْجُسْ فِی قَلْبِهِ إِلَّا الرِّضَا أَنْ یَدْعُوَ اللَّهَ، فَیُسْتَجَابَ لَه». در این دعا اجابت نهفته شده؛ یعنی هم کالبد است و هم روح، دعای متحرّک، دعای حقیقی، دعای اثرگذار، لذا خدا دعایش را مستجاب میکند.
پس مهم این است که در این قلب رضای خدا در آن به وجود بیاید. آن‌وقت آن قلبی که به دنبال رضای پروردگار عالم بود، رقّت قلب هم پیدا میکند.
*کانال یاوران امام مهدی (عج)*
🔹️ سروش
🔸️واتس اپ