پایگاه اطلاع رسانی یاوران امام مهدی (عج) www.emammahdy.com
آیتالله العظمی مرعشی نجفی(اعلی الله مقامه الشّریف) میفرمودند: خودتان را محک بزنید که آیا اخلاص در وجود خودتان هست یا خیر.
اگر اولیاء الهی عمل نیکی را انجام میدهند، توفیق آن را از ناحیه حضرت حق می‌دانند، نه از خودشان «وَ ما تَوْفیقی إِلاَّ بِاللَّهِ»[1].
ذکر یعنی یاد حضرت حق بودن نه معامله کردن با خدا
اولیاء از این هراسانند که در آن عبادات و اعمال و ارکانشان ولو به لحظه‌ای غیر خدا باشد. آنها از این وحشت دارند، می‌ترسند و گریه و فغان‌ها میکنند.
گاه می‌شود، انسان سال‌های سال در تنهایی عملی را انجام میدهد، ولی معلوم نیست برای خداست یا برای نفس امّاره. این در جایگاه امتحان معلوم می‌شود.
کنز خفی الهی، آیتالله مولوی قندهاری(اعلی اللّه مقامه الشّریف) فرمودند: اگر امام(اعلی اللّه مقامه الشّریف) توانست این انقلاب با عظمت را به پیش ببرد، فقط به دلیل اخلاص بود.
در تفسیر آیه 25 سوره بقره«وبَشّرِالَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلوُا الصّالِحات...» عرض کردیم که اگر کسی عملش عمل صالح نبود،دلالت بر این است که ایمانش، ایمان ضعیف است. تا ایمان، قوی نشود، عمل انسان صالح نمی شود
حضرت حجّت(روحی له الفداء) میفرمایند:آن موقع که من ظهور کردم، دیگر توبه فایدهای ندارد و بازگشت معنایی ندارد.
حضرت آیت الله قرهی(مدظله العالی) فرمودند:
آیت الله مولوی قندهاری میفرمودند: اگر کسی میترسد دچار گناه شود، دائم ذکر خدا را در لسان و قلب داشته باشد - یاد خدا در لسان و قلب باید توأمان با هم باشد - این کد انسان شدن است.
اولیای الهی که به اوج¬هایی رسیدند که جز چهره ذوالجلال و الاکرام (وجه الله بودن - که نمی¬فهمیم یعنی چه؟ چون خدا که نعوذٌ بالله نستجیرٌ بالله، جسم نیست - ) ندیدند، برای این بود که هیچ¬گاه خود ندیدند، لذا به آن مقام رسیدند و موفّق در این مطلب بودند.