پایگاه اطلاع رسانی یاوران امام مهدی (عج) www.emammahdy.com
علّت گمراهی بشر این است که نسبت به نعم الهی تفکّر ندارد.
اگر دعا، اجابت ظاهری نشود، اجابت حقیقی آن دائمی خواهد بود!
نگرانی نسبت به رزق، عامل سختی زندگی
به داشته‌هایمان غرّه نرویم، همه از خداست!
کوشش و جهد و تلاشتان را زیاد کنید، زیرا در این ماه مبارک رمضان، روزی‌ها تقسیم میشود.
دل کندن از دنیا؛ عامل نورانیّت در عبادت
وقتی باران میبارد، آن کسی که چتر دستش میگیرد، خودش مانع برای ریزش باران در وجودش میشود. یعنی تویی که به واسطه گرفتن چتر در دستت مانع از فرود قطرات رحمت الهی، باران بر وجودت شدی و إلّا باران رحمت الهی همین‌طور میبارد.
عطایای پروردگار عالم که دو دستی هم عطا میکند و «باسط الیدین بالعطیّة» است، انقطاع ندارد که فکر کنیم با وداع با ماه مبارک رمضان تمام میشود. امّا مع‌الأسف بعد از ماه مبارک رمضان، آن حالات ماه مبارک که از ما بیرون میرود، ما هم بسط و گسترشمان برای بهره‌وری کم میشود و مبتلا میشویم.
فضل پروردگار عالم که زیاد شود، به او منّان میگویند؛ یعنی بخشش زیاد مِن ناحیه الله تبارک و تعالی را منّان میگویند. خداوند متعال میبخشد، با این همه بخشش و با این همه شل بودن ما که نتوانستیم از این‌ها استفاده کنیم، چه کنیم؟!
اصلاً منّان بودن، به معنی ظاهری که من و شما تصوّر میکنیم یعنی منّت گذاشتن نیست، « وَ أَنْتَ الْمَنَّانُ بِالْعَطِیَّاتِ عَلَى أَهْلِ مَمْلَکَتِک »، بلکه یعنی نعمت فراوان میدهد.
در سوره حجرات آیه 17 عنوان منّت را باز مِن ناحیه الله تبیین میکند و سؤال این است که این مطلب، چگونه با این که پروردگار عالم، ما را از منّت گذاشتن منع میکند، سازگاری دارد؟!